I Felt A Great Disturbance In The Force

Blog'a bir şeyler oldu. Bir farklılık falan var. Mesela; sağ tarafta görülen Dead Of The Month (Ayın Ölüsü) şeysinin altına ICDeddBirds adlı birinin Twitter'a yazdığı son şeyler eklentisi eklendi. Beğenip de "ha bire bakayım ne yazıyor bu" derseniz altında Follow tuşuna basıveriniz; dileğiniz 3 vakte kadar gerçekleşecektir. Ama siz siz olun daima ne dilediğinize çok dikkat edin. Pişman olabilirsiniz. Başka bir değişiklik de yazılarda oldu; mesela artık ana sayfada 3 tane yazı görünüyor, gerisi için sağa sola tıklamanız gerek, normal olarak, bildiğiniz gibi. Bir de bu yazıların ana sayfada görünen kısımlarını kısalttım böyle, artık yazıların ilk paragrafları görünüyor sadece ana sayfada, gerisi için Life. Death. Beyond. yazısına tıklamayı ihmal etmeyin. Bayinizden ısrarla isteyin.

Böyle anlamsız bir blog'a ilk kez hadi bilemedin ikinci kez girenler ve bu gibi nedenlerle "neler oluyor burada" diyenler varsa hatırlatayım; mesela okuduğunuz yazıyı altındaki Funeral kısmından Open Casket (yazıyı sevdiyseniz) veya Closed Casket (sevmediyseniz) seçeneklerinden biriyle işaretleyin ki haddimi bileyim. Sonra altındaki paylaşma zımbırtılarıyla başkalarına da yayın ki, onlar da gerektiğinde haddimi bildirsinler. Sonra bir de fikrinizin olduğu konulara yorum yapın ki; ortalık şenlensin. Her ay başı uğrayıp, Ayın Ölüsü'ne de bakmayı unutmayın, yazık, orada yer almak için tüm bir ay çok çalışıyorlar.

İşte böyle. Hadi şimdi yukarı köşeden kırmızı X işaretine basın da, gidin daha yararlı, başka işlerle uğraşın. Güç sizinle olsun. Öptüm.

En Özel Fantazim

Başlığa bakıp da heyecan yapanlar ya da fotoğrafa bakıp da baya kalabalık bir outdoor grup olayı (ki hepsi maalesef sap) sananlar varsa, üzülerek belirtmek istiyorum ki; maalesef pek öyle bir yazı olmadı bu.

Ölene Kadar Dinleyeceğin Sadece Bir Tane Şarkısını Seç Deseler

Kesinlikle, Yalnızlık Senfonisi'ni seçerdim, Sezen Aksu'nun..

"anladım sonu yok yalnızlığın
her gün çoğalacak
her zaman böyle miydi bilmiyorum
sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
alışır her insan alışır zamanla kırılıp incinmeye
çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak

yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
bekliyorum bekliyorum bekliyorum
haydi gelin üstüme korkmuyorum

bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
yokluğunla ben başbaşayız nihayet"